WskazaniaProdukt jest wskazany w leczeniu zastępczym samoistnego nadciśnienia tętniczego i/lub stabilnej choroby wieńcowej, u pacjentów, u których uzyskano kontrolę stosując jednocześnie peryndopryl i amlodypinę, w takich samych dawkach.Dawkowanie1 tabl. raz/dobę, najlepiej rano, przed posiłkiem. Produktu złożonego nie należy stosować podczas rozpoczynania leczenia. Jeżeli konieczna jest zmiana dawkowania, można zmodyfikować dawkę produktu złożonego zawierającego peryndopryl i amlodypinę lub można rozważyć oddzielne dostosowanie dawki poszczególnych substancji czynnych. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek oraz osoby w podeszłym wieku. Eliminacja peryndoprylu u osób w podeszłym wieku i u pacjentów z niewydolnością nerek jest zmniejszona. Dlatego zazwyczaj stosowane postępowanie medyczne uwzględnia częstą kontrolę stężenia kreatyniny i potasu. Produkt złożony zawierający peryndopryl i amlodypinę może być podawany pacjentom z klirensem kreatyniny ł60 ml/min i nie jest odpowiedni dla pacjentów z klirensem kreatyniny <60 ml/min. U tych pacjentów zaleca się oddzielne dostosowanie dawki poszczególnych substancji czynnych. Amlodypina stosowana w podobnych dawkach u pacjentów w podeszłym wieku oraz u młodszych pacjentów jest równie dobrze tolerowana. U osób w podeszłym wieku zaleca się stosowanie zwykłych schematów dawkowania, należy jednak zachować ostrożność zwiększając dawkę. Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie są powiązane ze stopniem niewydolności nerek. Amlodypiny nie można usunąć z organizmu za pomocą dializy. Jednoczesne stosowanie peryndoprylu i aliskirenu jest przeciwwskazane u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m2). Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie określono zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby; dlatego dawkę należy określić ostrożnie, a leczenie rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki. W celu ustalenia optymalnej dawki początkowej i dawki podtrzymującej u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, należy stopniowo, oddzielnie zwiększać dawkę amlodypiny i peryndoprylu. Nie przeprowadzono badań dotyczących farmakokinetyki amlodypiny u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby podawanie amlodypiny należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki, a następnie stopniowo i powoli ją zwiększać. Dzieci i młodzież. Nie należy stosować produktu złożonego zawierającego peryndopryl i amlodypinę u dzieci i młodzieży, ponieważ nie określono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania peryndoprylu i amlodypiny w skojarzeniu w tej grupie wiekowej.PrzeciwwskazaniaNadwrażliwość na peryndopryl (lub jakikolwiek inny inhibitor ACE), amlodypinę (lub pochodne dihydropirydyny) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie, związany z wcześniejszym leczeniem inhibitorami ACE; dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy; II i III trymestr ciąży; ciężkie niedociśnienie tętnicze; wstrząs, w tym wstrząs kardiogenny; zwężenie drogi odpływu z lewej komory (np. zwężenie zastawki aorty dużego stopnia); hemodynamicznie niestabilna niewydolność serca po przebyciu ostrego zawału mięśnia sercowego; stosowanie produktu jednocześnie z produktami zawierającymi aliskiren jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub z zaburzeniami czynności nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m2).Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożnościU pacjentów otrzymujących inhibitory ACE, w tym peryndopryl, rzadko zgłaszano obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, błon śluzowych, języka, głośni i/lub krtani. Obrzęk może wystąpić w dowolnym momencie leczenia. W takich przypadkach należy natychmiast przerwać stosowanie produktu złożonego zawierającego peryndopryl i amlodypinę, a pacjenta należy poddać obserwacji, do czasu całkowitego ustąpienia objawów. W przypadku obrzęku wyłącznie twarzy i warg, ustępuje on zazwyczaj bez leczenia, chociaż stosowanie leków przeciwhistaminowych pomaga łagodzić objawy. Obrzęk naczynioruchowy krtani może zakończyć się zgonem. W przypadku obrzęku języka, głośni lub krtani, który może spowodować niedrożność dróg oddechowych, należy natychmiast zastosować leczenie ratujące życie, które może obejmować podanie adrenaliny i/lub zapewnienie drożności dróg oddechowych. Pacjent powinien znajdować pod ścisłym nadzorem lekarza, do czasu całkowitego i trwałego ustąpienia objawów. U pacjentów, u których w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy nie związany z przyjmowaniem inhibitorów ACE, może wystąpić zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego podczas leczenia inhibitorem ACE. U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE rzadko zgłaszano obrzęk naczynioruchowy jelit. U pacjentów tych występowały bóle brzucha (z nudnościami lub wymiotami lub bez takich objawów); w niektórych przypadkach objawy te nie były poprzedzone obrzękiem twarzy, a aktywność C-1 esterazy była prawidłowa. Obrzęk naczynioruchowy był diagnozowany na podstawie tomografii komputerowej jamy brzusznej, badania ultrasonograficznego lub podczas zabiegu chirurgicznego. Objawy ustępowały po odstawieniu inhibitora ACE. Obrzęk naczynioruchowy jelit należy wziąć pod uwagę w diagnostyce różnicowej bólu brzucha u pacjentów otrzymujących inhibitory ACE. U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE w trakcie aferezy lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu, rzadko obserwowano zagrażające życiu reakcje rzekomoanafilaktyczne. Reakcji tych można było uniknąć przez tymczasowe odstawienie inhibitora ACE przed każdą aferezą. U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE podczas leczenia odczulającego (np. jadem owadów błonkoskrzydłych) występowały reakcje rzekomoanafilaktyczne. U tych samych pacjentów unikano wystąpienia tychże reakcji poprzez tymczasowe odstawienie inhibitorów ACE, lecz po nieumyślnym wznowieniu leczenia reakcje nawracały. U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE zgłaszano występowanie neutropenii/agranulocytozy, małopłytkowości i niedokrwistości. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek i bez innych czynników ryzyka neutropenia występuje rzadko. Należy zachować szczególną ostrożność stosując peryndopryl u pacjentów z kolagenozami, pacjentów przyjmujących leki immunosupresyjne, allopurynol lub prokainamid, lub gdy czynniki te występują jednocześnie, szczególnie, jeśli wcześniej rozpoznano zaburzenia czynności nerek. U niektórych z tych pacjentów rozwinęły się ciężkie infekcje, które w kilku przypadkach były oporne na intensywne leczenie antybiotykami. Jeśli peryndopryl jest stosowany u takich pacjentów, zaleca się okresowe oznaczanie liczby krwinek białych, a pacjentów należy poinformowani o konieczności zgłaszania każdego objawu zakażenia (np. ból gardła, gorączka). Nie należy rozpoczynać stosowania inhibitorów ACE w okresie ciąży. Jeśli kontynuacja leczenia inhibitorami ACE nie jest konieczna, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa w ciąży. Gdy ciąża zostanie potwierdzona, należy natychmiast przerwać stosowanie inhibitorów ACE i, jeśli to właściwe, należy rozpocząć inne leczenie. Inhibitory ACE mogą powodować obniżenie ciśnienia tętniczego. Objawowe niedociśnienie tętnicze występuje rzadko u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym, a jego wystąpienie jest bardziej prawdopodobne u pacjentów odwodnionych z powodu np. stosowania leków moczopędnych, diety z małą ilością soli, dializoterapii, biegunki lub wymiotów oraz u pacjentów z ciężkim nadciśnieniem reninozależnym. U pacjentów z grupy dużego ryzyka wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego, należy ściśle monitorować ciśnienie tętnicze, czynność nerek oraz stężenie potasu w osoczu w trakcie stosowania produktu złożonego zawierającego peryndopryl i amlodypinę. Dotyczy to także pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub zaburzeniami ukrwienia mózgu, u których nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego może spowodować zawał mięśnia sercowego lub incydent naczyniowo-mózgowy. W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego, pacjenta należy ułożyć w pozycji leżącej na plecach oraz, jeżeli jest to konieczne, podać roztwór chlorku sodu o stężeniu 9 mg/ml (0,9%) we wlewie dożylnym. Wystąpienie przemijającego niedociśnienia tętniczego nie stanowi przeciwwskazania do dalszego stosowania produktu, który zazwyczaj może być podawany bez trudności, gdy ciśnienie tętnicze zwiększy się po uzupełnieniu objętości wewnątrznaczyniowej. U niektórych pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, z prawidłowym lub niskim ciśnieniem tętniczym, stosowanie peryndoprylu może powodować dodatkowe obniżenie ciśnienia krwi. Jest to działanie spodziewane i zazwyczaj nie stanowi powodu do przerwania leczenia. Jeżeli niedociśnienie stanie się objawowe może być konieczne zmniejszenie dawki lub odstawienie peryndoprylu. Należy zachować szczególną ostrożność stosując peryndopryl u pacjentów ze zwężeniem zastawki dwudzielnej oraz u pacjentów ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory, np. w przypadku zwężenia zastawki aorty lub kardiomiopatii przerostowej. W przypadku zaburzeń czynności nerek (ClCr <60 ml/min) zaleca się oddzielne dostosowanie dawki poszczególnych substancji czynnych. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy monitorować stężenie potasu i kreatyniny w osoczu. U niektórych pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki, u których stosowano inhibitory ACE, obserwowano zwiększenie stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy, zazwyczaj przemijające po przerwaniu leczenia. Dotyczy to szczególnie pacjentów z niewydolnością nerek. W przypadku nadciśnienia naczyniowo-nerkowego istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia i niewydolności nerek. U niektórych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym bez uprzedniej jawnej choroby naczyniowo-nerkowej dochodziło do zwiększenia stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy, zazwyczaj nieznacznego i przemijającego, zwłaszcza, jeśli peryndopryl był stosowany jednocześnie z lekiem moczopędnym. Wystąpienie takich zaburzeń jest bardziej prawdopodobne u pacjentów z istniejącymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek. Może być konieczne zmniejszenie dawki i/lub odstawienie leku moczopędnego i/lub peryndoprylu. Stosowanie inhibitorów ACE rzadko wiązało się z wystąpieniem zespołu rozpoczynającego się od żółtaczki cholestatycznej i prowadzącego do piorunującej martwicy wątroby i (czasami) zgonu. Mechanizm tego zespołu nie jest wyjaśniony. U pacjentów otrzymujących inhibitory ACE, u których wystąpi żółtaczka lub znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy przerwać stosowanie inhibitora ACE i zastosować odpowiednie postępowanie medyczne. Inhibitory ACE częściej powodują obrzęk naczynioruchowy u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras. Peryndopryl może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia krwi u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras, prawdopodobnie z powodu częstszego występowania małej aktywności reniny w populacji osób rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym. U pacjentów stosujących inhibitory ACE zgłaszano występowanie kaszlu. Charakteryzuje się on tym, że jest suchy, uporczywy oraz ustępuje po przerwaniu leczenia. W diagnostyce różnicowej kaszlu należy uwzględnić kaszel wywołany przez inhibitor ACE. U pacjentów poddawanych rozległym zabiegom chirurgicznym lub znieczuleniu środkami powodującymi niedociśnienie tętnicze, peryndopryl w skojarzeniu z amlodypiną może blokować powstawanie angiotensyny II, wtórne do kompensacyjnego uwalniania reniny. Leczenie należy przerwać na jeden dzień przed zabiegiem chirurgicznym. Jeżeli wystąpi niedociśnienie tętnicze, i rozważa się taki mechanizm jego powstania, można je skorygować poprzez zwiększenie objętości wewnątrznaczyniowej. U niektórych pacjentów otrzymujących inhibitory ACE, w tym peryndopryl, obserwowano zwiększenie stężenia potasu w surowicy. Czynniki ryzyka wystąpienia hiperkaliemii to: niewydolność nerek, pogorszenie czynności nerek, wiek (>70 lat), cukrzyca, zaburzenia współistniejące, w szczególności odwodnienie, ostra dekompensacja niewydolności serca, kwasica metaboliczna oraz jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas (np: spironolakton, eplerenon, triamteren lub amiloryd), suplementów potasu, zamienników soli kuchennej zawierających potas, a także innych leków powodujących zwiększenie stężenia potasu w surowicy (np. heparyna). Zastosowanie suplementów potasu, leków moczopędnych oszczędzających potas lub zamienników soli kuchennej zawierających potas, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, może prowadzić do istotnego zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Hiperkaliemia może powodować ciężkie zaburzenia rytmu serca, niekiedy zakończone zgonem. Jeżeli jednoczesne stosowanie peryndoprylu i któregokolwiek z wyżej wymienionych preparatów jest konieczne, należy zachować ostrożność oraz regularnie oznaczać stężenie potasu w surowicy. U pacjentów z cukrzycą otrzymujących doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę, należy ściśle monitorować stężenie glukozy podczas 1-szego m-ca stosowania inhibitora ACE. Brak doświadczenia dotyczącego podawania peryndoprylu pacjentom po niedawno przebytym przeszczepieniu nerki. U pacjentów poddawanych dializie z użyciem błon wysokoprzepływowych i jednocześnie otrzymujących inhibitor ACE zgłaszano występowanie reakcji rzekomoanafilaktycznych. U tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie innego rodzaju błon dializacyjnych lub innej klasy leków przeciwnadciśnieniowych. Jeżeli w 1-szym m-cu stosowania peryndoprylu wystąpi epizod niestabilnej dławicy piersiowej (niezależnie od stopnia ciężkości), przed kontynuacją leczenia należy przeprowadzić staranną ocenę stosunku korzyści do ryzyka. Istnieją dowody, że jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii i zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). Dlatego nie zaleca się stosowania podwójnej blokady układu RAA poprzez jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu. Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane. U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym. Należy zachować ostrożność podczas leczenia osób z niewydolnością serca. W długookresowym badaniu kontrolowanym placebo, z udziałem pacjentów z ciężką niewydolnością serca (III i IV klasa wg NYHA), częstość występowania obrzęku płuc w grupie otrzymującej amlodypinę była większa niż w grupie otrzymującej placebo. Należy zachować ostrożność stosując antagonistów wapnia, w tym amlodypinę, u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, ponieważ mogą one zwiększać ryzyko wystąpienia w przyszłości zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz zgonu. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby T0,5 amlodypiny jest wydłużony, a wartości AUC są zwiększone; nie opracowano zaleceń dotyczących dawkowania. Dlatego stosowanie amlodypiny należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki oraz zachować ostrożność, zarówno podczas rozpoczynania leczenia, jak również podczas zwiększania dawki. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby może być konieczne powolne, stopniowe zwiększanie dawki przeprowadzane pod ścisłym nadzorem. Należy zachować ostrożność zwiększając dawkę u pacjentów w podeszłym wieku. U tych pacjentów amlodypina może być stosowana w zwykłych dawkach. Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie korelują ze stopniem niewydolności nerek. Amlodypiny nie można usunąć z organizmu za pomocą dializy. Wszystkie ostrzeżenia dotyczące poszczególnych składników, jakie wymieniono powyżej, dotyczą również produktu złożonego zawierającego peryndopryl i amlodypinę. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania produktu złożonego zawierającego peryndopryl i amlodypinę z litem, lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas, suplementami potasu oraz dantrolenem. Stosowanie peryndoprylu w skojarzeniu z aliskirenem jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub z zaburzeniami czynności nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m2). Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu złożonego zawierającego peryndopryl i amlodypinę na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Amlodypina wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli u pacjenta wystąpią zawroty głowy, ból głowy, zmęczenie, znużenie lub nudności, zdolność reagowania może ulec pogorszeniu. Należy zachować ostrożność, zwłaszcza na początku leczenia.InterakcjeDane z badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek), w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii. Stosowanie peryndoprylu w skojarzeniu z aliskirenem jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniami czynności nerek (GFR<60 ml/min/1,73 m2) i nie jest zalecane u pozostałych pacjentów. Chociaż stężenie potasu w surowicy zazwyczaj pozostaje w zakresie wartości prawidłowych, u niektórych pacjentów otrzymujących peryndopryl może wystąpić hiperkaliemia. Leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, triamteren lub amiloryd), suplementy potasu lub zamienniki soli kuchennej zawierające potas mogą prowadzić do znaczącego zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Dlatego nie zaleca się leczenia skojarzonego peryndoprylem i wyżej wymienionymi lekami. Jeśli ich jednoczesne stosowanie jest wskazane z powodu występującej hipokaliemii, należy zachować ostrożność i często kontrolować stężenie potasu w surowicy. Podczas jednoczesnego stosowania z inhibitorami ACE zgłaszano przemijające zwiększenie stężenia litu w surowicy oraz zwiększenie jego toksyczności (ciężka neurotoksyczność). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania peryndoprylu i litu. Jeśli jest to konieczne, należy uważnie kontrolować stężenie litu w surowicy. Ryzyko zwiększonej częstości działań niepożądanych, takich jak obrzęk naczynioruchowy. Jeśli inhibitory ACE są podawane jednocześnie z NLPZ (tj. ASA w dawkach działających przeciwzapalnie, inhibitorami COX2 i niewybiórczymi NLPZ), może wystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i NLPZ może zwiększyć ryzyko pogorszenia czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek oraz zwiększenia stężenia potasu w surowicy, zwłaszcza u pacjentów z wcześniej występującymi zaburzeniami czynności nerek. Należy zachować ostrożność stosując takie leczenie skojarzone, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Pacjentów należy odpowiednio nawodnić i należy rozważyć monitowanie czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego oraz cyklicznie w późniejszym okresie. Stosowanie inhibitorów ACE może nasilać działanie hipoglikemizujące insuliny lub sulfonamidów przeciwcukrzycowych u osób z cukrzycą. Występowanie epizodów hipoglikemii jest bardzo rzadkie (prawdopodobnie następuje poprawa tolerancji glukozy, czego skutkiem jest zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę). U pacjentów otrzymujących leki moczopędne, a zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej może wystąpić znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego po rozpoczęciu leczenia inhibitorem ACE. Możliwość działania hipotensyjnego można zmniejszyć przerywając stosowanie leku moczopędnego, zwiększając objętości płynów lub podaż soli przed rozpoczęciem leczenia małymi, stopniowo zwiększanymi dawkami peryndoprylu. Leki sympatykomimetyczne mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE. U pacjentów otrzymujących preparaty złota we wstrzyknięciach (sodu aurotiojabłczan) jednocześnie z inhibitorami ACE, w tym z peryndoprylem, rzadko obserwowano reakcje przypominające objawy jak po podaniu azotanów (nagłe zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty i niedociśnienie). Dantrolen (wlew): u zwierząt po podaniu werapamilu i dożylnym podaniu dantrolenu obserwowano prowadzące do zgonu migotanie komór i zapaść krążeniową, powiązane z hiperkaliemią. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii zaleca się, aby unikać jednoczesnego podawania antagonistów wapnia, takich jak amlodypina, u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej. Leki indukujące CYP3A4: brak dostępnych danych dotyczących wpływu induktorów CYP3A4 na amlodypinę. Jednoczesne stosowanie induktorów CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca) może powodować zmniejszenie stężenia amlodypiny w osoczu. Należy zachować ostrożność stosując amlodypinę jednocześnie z induktorami CYP3A4. Inhibitory CYP3A4: jednoczesne stosowanie amlodypiny z silnymi lub umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 (inhibitory proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy, takie jak erytromycyna lub klarytromycyna; werapamil lub diltiazem) może powodować znaczne zwiększenie narażenia na amlodypinę. Znaczenie kliniczne tych zmian farmakokinetycznych może być większe u pacjentów w podeszłym wieku. Może być konieczne monitorowanie kliniczne oraz dostosowanie dawki. Działanie amlodypiny polegające na obniżeniu ciśnienia krwi sumuje się z działaniem obniżającym ciśnienie krwi innych produktów leczniczych o właściwościach przeciwnadciśnieniowych. W badaniach klinicznych dotyczących interakcji, amlodypina nie wpływała na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny, warfaryny ani cyklosporyny. Nie zaleca się podawania amlodypiny z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym, ponieważ u niektórych pacjentów może się zwiększyć biodostępność amlodypiny, skutkując nasileniem działania obniżającego ciśnienie krwi. Jednoczesne, wielokrotne podawanie amlodypiny w dawce 10 mg oraz symwastatyny w dawce 80 mg powodowało zwiększenie narażenia na symwastatynę o 77%, w porównaniu do symwastatyny podawanej jako jedyny lek. U pacjentów stosujących amlodypinę maks. dawka dobowa symwastatyny to 20 mg. Baklofen. Nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego. Należy monitorować ciśnienie krwi oraz czynność nerek i odpowiednio modyfikować dawkę leku przeciwnadciśnieniowego, jeżeli jest to konieczne. Leki przeciwnadciśnieniowe (takie jak b-adrenolityki) i leki rozszerzające naczynia: jednoczesne stosowanie tych leków może nasilać działanie hipotensyjne peryndoprylu i amlodypiny. Jednoczesne stosowanie glicerolu triazotanu, innych azotanów lub leków rozszerzających naczynia może prowadzić do dalszego obniżenia ciśnienia tętniczego, dlatego należy zachować ostrożność. Kortykosteroidy, tetrakozaktyd: osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego (retencja soli i wody przez kortykosteroidy). Leki blokujące receptory a-adrenergiczne (prazosyna, alfuzosyna, doksazosyna, tamsulosyna, terazosyna): nasilone działanie przeciwnadciśnieniowe i zwiększone ryzyko niedociśnienia ortostatycznego. Amifostyna: może nasilać działanie przeciwnadciśnieniowe amlodypiny. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne/ leki przeciwpsychotyczne/leki stosowane w znieczuleniu: nasilone działanie przeciwnadciśnieniowe i zwiększone ryzyko niedociśnienia ortostatycznego.Ciąża i laktacjaMając na uwadze wpływ poszczególnych składników tego złożonego produktu leczniczego na ciążę i laktację: nie zaleca się stosowania produktu złożonego zawierającego peryndopryl i amlodypinę podczas I trymestru ciąży; produkt złożony zawierający peryndopryl i amlodypinę jest przeciwwskazany do stosowania podczas II i III trymestru ciąży; nie zaleca się stosowania produktu złożonego zawierającego peryndopryl i amlodypinę podczas karmienia piersią. Dlatego należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie produktu złożonego zawierającego peryndopryl i amlodypinę, biorąc pod uwagę znaczenie leczenia dla matki. Nie zaleca się stosowania inhibitorów ACE podczas I trymestru ciąży. Stosowanie inhibitorów ACE jest przeciwwskazane podczas II i III trymestru ciąży. Dane epidemiologiczne dotyczące ryzyka teratogenności w następstwie narażenia na inhibitory ACE podczas I trymestru ciąży nie są rozstrzygające, jednakże nie można wykluczyć nieznacznego zwiększenia ryzyka. Jeśli kontynuacja leczenia inhibitorami ACE nie jest konieczna, u pacjentek, które planują ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa w ciąży. W momencie potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać stosowanie inhibitorów ACE i jeżeli jest to wskazane, rozpocząć inne leczenie. Wiadomo, że narażenie na inhibitor ACE w II i III trymestrze ciąży wywołuje toksyczne działanie na ludzki płód (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia). W przypadku narażenia na inhibitor ACE podczas II i III trymestru ciąży, zaleca się przeprowadzenie badania ultrasonograficznego nerek i czaszki. Noworodki, których matki przyjmowały inhibitory ACE należy uważnie obserwować z powodu możliwości wystąpienia niedociśnienia. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet ciąży. W badaniach na zwierzętach, po zastosowaniu dużych dawek obserwowano szkodliwy wpływ na reprodukcję. Amlodypinę można stosować w ciąży tylko, jeśli nie ma innego, bezpieczniejszego leczenia, a choroba podstawowa stanowi większe ryzyko dla matki i płodu. Ponieważ brak danych, dotyczących stosowania peryndoprylu podczas karmienia piersią, nie zaleca się stosowania peryndoprylu w tym okresie. Zaleca się inne leczenie, o lepszym profilu bezpieczeństwa stosowania podczas karmienia piersią, zwłaszcza w przypadku podczas karmienia piersią noworodka lub wcześniaka. Nie wiadomo, czy amlodypina przenika do mleka ludzkiego. Należy podjąć decyzję, czy kontynuować/przerwać karmienie piersią czy kontynuować/przerwać leczenie amlodypiną, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia amlodypiną dla matki. U niektórych pacjentów leczonych antagonistami wapnia donoszono o przemijających zmianach biochemicznych w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące potencjalnego wpływu amlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniu przeprowadzonym na szczurach zaobserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanych z płodnością u samców.Działania niepożądaneAmlodypina. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) leukopenia/neutropenia, małopłytkowość. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) reakcje alergiczne. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hiperglikemia. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) bezsenność, zmiany nastroju (w tym lęk), depresja; (rzadko) stan splątania. Zaburzenia układu nerwowego: (często) senność (zwłaszcza na początku leczenia), zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego (zwłaszcza na początku leczenia), ból głowy (zwłaszcza na początku leczenia); (niezbyt często) zaburzenia smaku, drżenie mięśni, niedoczulica, parestezja, omdlenie; (bardzo rzadko) wzmożone napięcie (hipertonia), neuropatia obwodowa. Zaburzenia oka: (niezbyt często) zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie). Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) szumy uszne. Zaburzenia serca: (często) kołatanie serca; (bardzo rzadko) zawał mięśnia sercowego, prawdopodobnie wtórny do znacznego niedociśnienia u pacjentów z grupy dużego ryzyka, zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, tachykardia komorowa i migotanie przedsionków). Zaburzenia naczyniowe: (często) nagłe zaczerwienienie, zwłaszcza twarzy; (niezbyt często) niedociśnienie tętnicze (i objawy związane z niedociśnieniem). Zaburzenia
układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) duszność, zapalenie błony śluzowej nosa; (bardzo rzadko) kaszel. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo rzadko) rozrost dziąseł; (często) ból brzucha, nudności; (niezbyt często) wymioty, niestrawność, zmiana rytmu wypróżnień, suchość błony śluzowej jamy ustnej, biegunka, zaparcie; (bardzo rzadko) zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej żołądka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo rzadko) zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (przeważnie związane z cholestazą). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) obrzęk Quinckego, obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, błon śluzowych, języka, głośni i/lub krtani, rumień wielopostaciowy; (niezbyt często) łysienie, plamica, odbarwienie skóry, nadmierne pocenie się, świąd, wysypka, osutka; (bardzo rzadko) pokrzywka, zespół Stevens-Johnsona, zapalenie skóry złuszczające, nadwrażliwość na światło. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) obrzęk okolicy kostek; (niezbyt często) ból stawów, ból mięśni, kurcze mięśni, ból pleców. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zaburzenia mikcji, oddawanie moczu w nocy, częstomocz. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) impotencja, ginekomastia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) obrzęk, zmęczenie; (niezbyt często) ból w klatce piersiowej, astenia, ból, złe samopoczucie. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) zwiększenie mc., zmniejszenie mc. Peryndopryl. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) leukopenia/neutropenia, agranulocytoza lub pancytopenia, małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna u pacjentów z wrodzonym niedoborem G-6PDH, zmniejszenie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) reakcje alergiczne. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (częstość nieznana) hipoglikemia. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) zmiany nastroju (w tym lęk); (bardzo rzadko) stan splątania. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego (zwłaszcza na początku leczenia), ból głowy (zwłaszcza na początku leczenia), zaburzenia smaku, parestezja, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego. Zaburzenia oka: (często) zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie). Zaburzenia ucha i błędnika: (często) szumy uszne. Zaburzenia serca: (bardzo rzadko) zawał mięśnia sercowego, prawdopodobnie wtórny do znacznego niedociśnienia u pacjentów z grupy dużego ryzyka, zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, tachykardia komorowa i migotanie przedsionków). Zaburzenia naczyniowe: (często) niedociśnienie tętnicze (i objawy związane z niedociśnieniem); (bardzo rzadko) udar, prawdopodobnie wtórny do znacznego niedociśnienia u pacjentów z grupy dużego ryzyka; (częstość nieznana) zapalenie naczyń. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność, kaszel; (bardzo rzadko) zapalenie błony śluzowej nosa, eozynofilowe zapalenie płuc; (niezbyt często) skurcz oskrzeli. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) ból brzucha, nudności, wymioty, niestrawność, biegunka, zaparcie; (niezbyt często) suchość błony śluzowej jamy ustnej; (bardzo rzadko) zapalenie trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo rzadko) zapalenie wątroby cytolityczne lub cholestatyczne. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, błon śluzowych, języka, głośni i/lub krtani, nadmierne pocenie się, pokrzywka; (bardzo rzadko) rumień wielopostaciowy; (często) świąd, wysypka, osutka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) kurcze mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zaburzenia czynności nerek; (bardzo rzadko) ostra niewydolność nerek. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) impotencja. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) astenia. Badania diagnostyczne: (rzadko) zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy i zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; (częstość nieznana) zwiększone stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy, hiperkaliemia. Podczas stosowania antagonistów wapnia zgłaszano pojedyncze przypadki wystąpienia zespołu pozapiramidowego.PrzedawkowanieBrak danych dotyczących przedawkowania produktu złożonego zawierającego peryndopryl i amlodypinę u ludzi. Doświadczenie dotyczące umyślnego przedawkowania amlodypiny u ludzi jest ograniczone. Objawy: dostępne dane wskazują, że znaczne przedawkowanie może prowadzić do silnego rozszerzenia naczyń obwodowych oraz odruchowej tachykardii. Zgłaszano znaczne i prawdopodobnie długotrwałe niedociśnienie, prowadzące do wstrząsu zakończonego zgonem. Leczenie: klinicznie istotne niedociśnienie tętnicze spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymaga aktywnego podtrzymywania czynności układu sercowo-naczyniowego, w tym monitorowania czynności serca i układu oddechowego, uniesienia kończyn oraz kontrolowania objętości płynów krążących i ilości wydalanego moczu. Podanie leku zwężającego naczynia krwionośne może być pomocne w przywróceniu napięcia naczyń krwionośnych i ciśnienia krwi, pod warunkiem, że nie ma przeciwwskazań do jego zastosowania. Dożylne podanie glukonianu wapnia może być korzystne w celu odwrócenia blokady kanałów wapniowych. W niektórych przypadkach korzystne może być płukanie żołądka. U zdrowych ochotników zastosowanie węgla aktywnego do 2 h po podaniu 10 mg amlodypiny zmniejszało szybkość wchłaniania amlodypiny. Ponieważ amlodypina silnie wiąże się z białkami osocza, dializa najprawdopodobniej nie przyniesie spodziewanych korzyści. Dostępne są ograniczone dane dotyczące przedawkowania peryndoprylu u ludzi. Objawy przedawkowania inhibitorów ACE to: niedociśnienie tętnicze, wstrząs krążeniowy, zaburzenia elektrolitowe, niewydolność nerek, hiperwentylacja, tachykardia, kołatanie serca, bradykardia, zawroty głowy, lęk i kaszel. Zalecanym postępowaniem w przypadku przedawkowania peryndoprylu jest podanie soli fizjologicznej we wlewie dożylnym. W razie wystąpienia niedociśnienia tętniczego pacjenta należy ułożyć w pozycji przeciwwstrząsowej. Można rozważyć podanie angiotensyny II we wlewie i/lub dożylne podanie katecholamin, jeżeli są dostępne. Peryndopryl może być usuwany z krążenia ustrojowego za pomocą hemodializy. W przypadku opornej na leczenie bradykardii wskazane jest zastosowanie rozrusznika serca. Należy monitorować parametry czynności życiowych oraz stężenie elektrolitów i kreatyniny w surowicy.DziałaniePeryndopryl jest inhibitorem enzymu, który przekształca angiotensynę I w angiotensynę II (enzym konwertujący angiotensynę, ACE). Enzym konwertujący, inaczej kinaza jest egzopeptydazą, która przekształca angiotensynę I w zwężającą naczynia angiotensynę II oraz powoduje rozpad bradykininy, substancji rozszerzającej naczynia, do nieczynnych heptapeptydów. Zahamowanie ACE skutkuje zmniejszeniem stężenia angiotensyny II w osoczu, co prowadzi do zwiększenia aktywności reninowej osocza (poprzez zahamowanie ujemnego sprzężenia zwrotnego na uwalnianie reniny) oraz zmniejszenia wydzielania aldosteronu. Ponieważ ACE inaktywuje bradykininę, jego zahamowanie powoduje także zwiększoną aktywność krążących i miejscowych układów kalikreina-kinina (a wiec również aktywację układu prostaglandyn). Jest prawdopodobne, że ten mechanizm bierze udział w działaniu obniżającym ciśnienie tętnicze inhibitorów ACE i częściowo odpowiada za niektóre ich działania niepożądane (np. kaszel).Skład1 tabl. zawiera 4 mg lub 8 mg peryndoprylu z tert-butyloaminą i 5 mg lub 10 mg amlodypiny, co odpowiada 6,94 mg lub 13,87 mg amlodypiny bezylanu.
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria C
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria D
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria D
Wykaz B
Upośledza !
Sól
Sok pomidorowy i substytuty soli
Komentarze
[ z 0]