Twój portal informacji medycznej

Oceń nasz portal

Jak podoba Ci się nasza nowa strona internetowa?



Głosowanie i oglądanie wyników są dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników.
Zaloguj się.

Aktualizacja bazy 2024-12-22 01:45:00

Decyzje GIF

Brak decyzji GIF dla wybranego leku.
Enhertu
Rx-zinf. [prosz. do przyg. konc. roztw.]Trastuzumab deruxtecan100 mg1 fiol.CHB8587,94B(1)bezpł.
WskazaniaRak piersi. HER2-dodatni rak piersi. Produkt leczniczy w monoterapii jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z HER2-dodatnim rakiem piersi, nieoperacyjnym lub przerzutowym, którzy otrzymali wcześniej jeden lub więcej schematów leczenia opartych na anty-HER2. Rak piersi z niską ekspresją HER2. Produkt leczniczy w monoterapii jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z rakiem piersi z niską ekspresją HER2, nieoperacyjnym lub przerzutowym, którzy otrzymali wcześniej chemoterapię we wskazaniu przerzutowym lub u których doszło do nawrotu choroby w okresie otrzymywania chemioterapii adjuwantowej lub w ciągu 6 m-cy od jej zakończenia. Rak żołądka. Produkt leczniczy w monoterapii jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z HER2-dodatnim zaawansowanym gruczolakorakiem żołądka lub połączenia żołądkowo-przełykowego (ang. GEJ), którzy otrzymali wcześniej schemat leczenia oparty na trastuzumabie.DawkowanieWybór pacjentów. HER2-dodatni rak piersi. Pacjenci leczeni trastuzumabem derukstekanem we wskazaniu raka piersi powinni mieć udokumentowany HER2-dodatni status nowotworu, zdefiniowany jako wynik 3+ w badaniu immunohistochemicznym (IHC) lub stosunek ł2,0 według hybrydyzacji in situ (ang. ISH) lub fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (ang. FISH) dokonanej przy pomocy wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro (ang. IVD) z oznaczeniem CE. Jeśli urządzenie IVD z oznaczeniem CE nie jest dostępne, status HER2 należy ocenić za pomocą innego zwalidowanego testu. Rak piersi z niską ekspresją HER2. Pacjenci leczeni trastuzumabem derukstekanem powinni mieć udokumentowany status nowotworu z niską ekspresją HER2, zdefiniowany jako wynik IHC 1+ lub IHC 2+/ISH-, zgodnie z oceną przeprowadzoną przy pomocy urządzenia IVD z oznaczeniem CE. Jeśli urządzenie IVD z oznaczeniem CE nie jest dostępne, status HER2 należy ocenić za pomocą innego zwalidowanego testu. Rak żołądka. Pacjenci leczeni trastuzumabem derukstekanem we wskazaniu raka żołądka lub połączenia żołądkowo-przełykowego powinni mieć udokumentowany HER2-dodatni status nowotworu, zdefiniowany jako wynik 3+ w badaniu immunohistochemicznym (IHC) lub stosunek ł2 według hybrydyzacji in situ (ISH) lub fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH) dokonanej przy pomocy wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro (IVD) z oznaczeniem CE. Jeśli urządzenie IVD z oznaczeniem CE nie jest dostępne, status HER2 należy ocenić za pomocą innego zwalidowanego testu. Rak piersi. Zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 5,4 mg/kg podawana we wlewie doż. raz na 3 tyg. (cykl 21-dniowy) do wystąpienia progresji choroby lub niedopuszczalnej toksyczności. Rak żołądka. Zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 6,4 mg/kg podawana we wlewie doż. raz na 3 tyg. (cykl 21-dniowy) do wystąpienia progresji choroby lub niedopuszczalnej toksyczności. Początkową dawkę należy podać w 90-minutowym wlewie doż. Jeśli wcześniejszy wlew był dobrze tolerowany, kolejne dawki produktu leczniczego można podawać w postaci 30-minutowych wlewów. Należy zmniejszyć szybkość podawania produktu leczniczego lub podawanie przerwać, jeśli u pacjenta wystąpią objawy związane z wlewem. W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji związanych z wlewem należy całkowicie odstawić produkt leczniczy. Premedykacja. Produkt leczniczy ma działanie wymiotne, co obejmuje opóźnione nudności i/lub wymioty. Przed podaniem każdej dawki produktu pacjentom należy w premedykacji podać w schemacie skojarzonym 2 lub 3 produkty lecznicze (np. deksametazon z antagonistą receptora 5-HT3 i/lub antagonistą receptora NK1 oraz inne produkty lecznicze zgodnie ze wskazaniem), żeby zapobiec nudnościom i wymiotom indukowanym chemioterapią. Modyfikacja dawki. Postępowanie w przypadku wystąpienia działań niepożądanych może wymagać czasowego przerwania, zmniejszenia dawki lub zaprzestania leczenia produktem zgodnie z wytycznymi. Po zmniejszeniu dawki nie należy ponownie zwiększać dawki produktu. Schemat redukcji dawki. Rak piersi: zalecana dawka początkowa: 5,4 mg/kg; pierwsze zmniejszenie dawki: 4,4 mg/kg; drugie zmniejszenie dawki: 3,2 mg/kg; konieczne dalsze zmniejszenie dawki: przerwać leczenie. Rak żołądka: zalecana dawka początkowa: 6,4 mg/kg; pierwsze zmniejszenie dawki: 4,4 mg/kg; drugie zmniejszenie dawki: 3,2 mg/kg; konieczne dalsze zmniejszenie dawki: przerwać leczenie. Modyfikacja dawki w przypadku działań niepożądanych. Śródmiąższowa choroba płuc/nieinfekcyjne zapalenie płuc: bezobjawowa śródmiąższowa choroba płuc/nieinfekcyjne zapalenie płuc (stopień 1.): przerwać leczenie produktem leczniczym do czasu powrotu do stopnia 0, a następnie: jeśli działanie ustąpi w ciągu 28 dni lub mniej od dnia wystąpienia, należy utrzymać dawkę; jeśli działanie ustąpi po okresie dłuższym niż 28 dni od dnia wystąpienia, należy zmniejszyć dawkę o jeden poziom (patrz tabela 1); rozważyć leczenie kortykosteroidami, gdy tylko podejrzewa się śródmiąższową chorobę płuc lub nieinfekcyjne zapalenie płuc; objawowa śródmiąższowa choroba płuc lub nieinfekcyjne zapalenie płuc (stopień 2. lub wyższy): trwale zaprzestać leczenia produktem leczniczym; iezwłocznie rozpocząć leczenie kortykosteroidami, gdy tylko podejrzewa się śródmiąższową chorobę płuc lub nieinfekcyjne zapalenie płuc. Neutropenia: stopień 3. (poniżej 1,0-0,5 × 109/l): przerwać leczenie produktem leczniczym do czasu powrotu do stopnia 2. lub niższego, a następnie utrzymać dawkę; stopień 4. (poniżej 0,5 × 109/l): przerwać leczenie produktem leczniczym do czasu powrotu do stopnia 2. lub niższego; zmniejszyć dawkę o jeden poziom. Gorączka neutropeniczna: bezwzględna liczba neutrofili poniżej 1,0 × 109/l oraz gorączka powyżej 38,3°C lub gorączka 38°C lub wyższa utrzymująca się przez ponad godz.: przerwać leczenie produktem leczniczym do ustąpienia działania; zmniejszyć dawkę o jeden poziom. Zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF): LVEF większa niż 45%, a bezwzględne zmniejszenie w stosunku do wartości wyjściowej wynosi 10% do 20%: kontynuować leczenie produktem leczniczym; LVEF 40% do 45% (a bezwzględny spadek w stosunku do wartości wyjściowej jest mniejszy niż 10%): kontynuować leczenie produktem leczniczym; powtórzyć ocenę LVEF w ciągu 3 tyg.; LVEF 40% do 45% (a bezwzględny spadek w stosunku do wartości wyjściowej wynosi 10% do 20%): przerwać leczenie produktem leczniczym; powtórzyć ocenę LVEF w ciągu 3 tyg.; jeśli LVEF nie powróci do wartości mniejszej o maks. 10% w stosunku do wartości wyjściowej, należy trwale przerwać leczenie produktem leczniczym; jeśli LVEF powróci do wartości mniejszej o maks. 10% w stosunku do wartości wyjściowej, należy wznowić leczenie produktem leczniczym w tej samej dawce; LVEF poniżej 40% lub bezwzględny spadek w stosunku do wartości wyjściowej jest większy niż 20%: przerwać leczenie produktem leczniczym; powtórzyć ocenę LVEF w ciągu 3 tyg.; jeśli LVEF poniżej 40% lub potwierdzony bezwzględny spadek w stosunku do wartości wyjściowej o ponad 20%, należy trwale przerwać leczenie produktem leczniczym; objawowa zastoinowa niewydolność serca (CHF): trwale przerwać leczenie produktem leczniczym. Stopnie toksyczności są zgodne z kryteriami NCI-CTCAE, wersja 5.0. Opóźnienie lub pominięcie dawki. W przypadku opóźnienia lub pominięcia podania planowej dawki, należy ją podać jak najszybciej, nie czekając do następnego planowego cyklu. Schemat podawania należy skorygować w celu utrzymania 3- tyg. odstępu pomiędzy dawkami. Następną dawkę należy podać zgodnie z podanymi wyżej zaleceniami dotyczącymi dawkowania. Osoby w podeszłym wieku. Nie ma konieczności dostosowania dawki produktu leczniczego u pacjentów w wieku 65 lat i starszych. Dostępne są ograniczone dane dotyczące pacjentów w wieku ł75 lat. Zaburzenia czynności nerek. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi (ClCr ł60 i <90 ml/min) lub umiarkowanymi (ClCr ł30 i <60 ml/min) zaburzeniami czynności nerek. Nie można określić potencjalnej potrzeby dostosowania dawki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub schyłkową chorobą nerek, ponieważ ciężkie zaburzenia czynności nerek stanowiły kryterium wykluczenia w badaniach klinicznych. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek obserwowano większą częstość występowania śródmiąższowej choroby płuc 1. i 2. stopnia/nieinfekcyjnego zapalenia płuc, prowadzącego do przerwania terapii. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek podczas wizyty wyjściowej, którzy otrzymywali produkt w dawce 6,4 mg/kg, zaobserwowano większą częstość występowania poważnych działań niepożądanych w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością nerek. Pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek należy uważnie monitorować pod kątem działań niepożądanych, w tym śródmiąższowej choroby płuc/nieinfekcyjnego zapalenia płuc. Zaburzenia czynności wątroby. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów ze stężeniem bilirubiny całkowitej Ł1,5x GGN, niezależnie od wartości AspAT. Potencjalna potrzeba dostosowania dawki u pacjentów z bilirubiną całkowitą >1,5x GGN, niezależnie od wartości AspAT, nie może zostać określona z powodu niewystarczających danych; z tego względu takich pacjentów należy uważnie monitorować. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Dane nie są dostępne.UwagiProdukt leczniczy powinien być przepisywany przez lekarza i podawany pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w stosowaniu przeciwnowotworowych produktów leczniczych. Aby zapobiec błędom dotyczącym produktu leczniczego, ważne jest, aby sprawdzić etykiety fiol. i upewnić się, że przygotowywanym i podawanym produktem leczniczym jest trastuzumab derukstekan, a nie trastuzumab czy trastuzumab emtanzyna. Produktu leczniczego nie należy zastępować trastuzumabem ani trastuzumabem emtanzyną. Produkt leczniczy jest przeznaczony do podawania dożylnego. Musi być rozpuszczony i rozcieńczony przez personel medyczny i podany we wlewie dożylnym. Produktu leczniczego nie wolno podawać we wstrzyk. doż. ani w bolusie. Instrukcja dotycząca rekonstytucji i rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz ChPL.PrzeciwwskazaniaNadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożnościAby zapobiec błędom dotyczącym produktu leczniczego, ważne jest, aby sprawdzić etykiety fiolek i upewnić się, że przygotowywanym i podawanym produktem leczniczym jest (trastuzumab derukstekan), a nie trastuzumab czy trastuzumab emtanzyna. W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu. Podczas stosowania produktu zgłaszano przypadki śródmiąższowej choroby płuc i/lub nieinfekcyjnego zapalenia płuc. Obserwowano przypadki zgonu. Należy zalecić pacjentom natychmiastowe zgłaszanie kaszlu, duszności, gorączki i/lub wszelkich nowych lub nasilających się objawów ze strony układu oddechowego. Pacjentów należy monitorować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych śródmiąższowej choroby płuc/nieinfekcyjnego zapalenia płuc. Oznaki śródmiąższowej choroby płuc/nieinfekcyjnego zapalenia płuc należy niezwłocznie zbadać. Pacjentów z podejrzeniem śródmiąższowej choroby płuc lub nieinfekcyjnego zapalenia płuc należy ocenić za pomocą obrazowania radiograficznego, najlepiej tomografii komputerowej (TK). Należy rozważyć konsultację z pulmonologiem. W przypadku bezobjawowej (stopnia 1.) śródmiąższowej choroby płuc lub bezobjawowego nieinfekcyjnego zapalenia płuc należy rozważyć leczenie kortykosteroidami (np. ł0,5 mg/kg/dobę prednizolonu lub jego odpowiednika). Podawanie produktu należy wstrzymać do czasu powrotu do stopnia 0. i można je wznowić zgodnie z instrukcją. W przypadku objawowej śródmiąższowej choroby płuc lub objawowego nieinfekcyjnego zapalenia płuc (stopnia 2. lub wyższego) należy niezwłocznie rozpocząć leczenie kortykosteroidami (np. ł1 mg/kg/dobę prednizolonu lub jego odpowiednika) i kontynuować przez co najmniej 14 dni, a następnie stopniowo odstawiać przez co najmniej 4 tygodnie. Produkt leczniczy Enhertu należy całkowicie odstawić u pacjentów, u których stwierdzono objawową (stopnia 2. lub wyższego) śródmiąższową chorobę płuc lub objawowe nieinfekcyjne zapalenie płuc. Pacjenci ze śródmiąższową chorobą płuc lub nieinfekcyjnym zapaleniem płuc w wywiadzie lub pacjenci z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek mogą być narażeni na zwiększone ryzyko wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc lub nieinfekcyjnego zapalenia płuc i powinni być starannie monitorowani. W badaniach klinicznych produktu zgłaszano przypadki neutropenii zakończone zgonem, w tym gorączki neutropenicznej. Należy wykonać pełną morfologię krwi przed rozpoczęciem stosowania produktu i przed każdym podaniem oraz zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. W oparciu o nasilenie neutropenii może być konieczne przerwanie podawania lub zmniejszenie dawki produktu leczniczego. W trakcie stosowania terapii anty-HER2 obserwowano zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF). Przed rozpoczęciem stosowania produktu oraz w regularnych odstępach czasu podczas leczenia, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi, należy wykonywać standardowe badania czynności serca (echokardiogram lub badanie MUGA [wielobramkowa angiografia radioizotopowa]) w celu oceny LVEF. W przypadku spadku LVEF należy leczenie przerywać. W przypadku stwierdzenia LVEF poniżej 40% lub bezwzględnego zmniejszenia w stosunku do wartości wyjściowej o ponad 20% należy trwale odstawić produkt. Produkt należy trwale odstawić u pacjentów z objawową zastoinową niewydolnością serca (CHF). Produkt może spowodować uszkodzenie płodu, jeśli zostanie podany kobiecie w ciąży. W doniesieniach po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu stosowanie trastuzumabu, antagonisty receptora HER2, w okresie ciąży powodowało przypadki małowodzia, objawiające się śmiertelną hipoplazją płuc, nieprawidłowościami kostnymi i zgonem noworodka. Na podstawie wyników badań na zwierzętach oraz mechanizmu działania, inhibitor topoizomerazy I, składnik produktu, DXd, może również powodować uszkodzenie zarodka i płodu, gdy jest podawany kobiecie w ciąży. U kobiet w wieku rozrodczym należy przed rozpoczęciem stosowania produktu ustalić status ciążowy. Pacjentkę należy poinformować o potencjalnych zagrożeniach dla płodu. Kobietom w wieku rozrodczym należy doradzić stosowanie skutecznej antykoncepcji w trakcie leczenia i przez co najmniej 7 m-cy po przyjęciu ostatniej dawki produktu. Należy doradzić mężczyznom, których partnerki są w wieku rozrodczym, aby stosowali skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia produktem i przez co najmniej 4 m-ce po przyjęciu ostatniej dawki produktu. Istnieją ograniczone dane dotyczące pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby i brak danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Ponieważ metabolizm i wydalanie z żółcią są głównymi drogami eliminacji inhibitora topoizomerazy I, DXd, produkt należy podawać ostrożnie pacjentom z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Produkt leczniczy może wywierać niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjentom należy zalecić zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn w przypadku wystąpienia zmęczenia, bólu głowy lub zawrotów głowy podczas leczenia produktem leczniczym.InterakcjeJednoczesne podawanie z rytonawirem, inhibitorem OATP1B, CYP3A i P-gp, lub z itrakonazolem, silnym inhibitorem CYP3A i P-gp, nie powodowało istotnego klinicznie (około 10-20%) zwiększenia ekspozycji na trastuzumab derukstekan lub uwolniony inhibitor topoizomerazy I, DXd. Nie ma konieczności dostosowania dawki podczas jednoczesnego podawania trastuzumabu derukstekanu z produktami leczniczymi będącymi inhibitorami transporterów CYP3A, OATP1B lub P-gp.Ciąża i laktacjaKobiety w wieku rozrodczym /antykoncepcja u kobiet i mężczyzn: u kobiet w wieku rozrodczym należy przed rozpoczęciem stosowania produktu ustalić status ciążowy. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia i przez co najmniej 7 m-cy po przyjęciu ostatniej dawki produktu. Mężczyźni, których partnerki są w wieku rozrodczym powinni stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia produktem i przez co najmniej 4 m-ce po przyjęciu ostatniej dawki produktu. Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u kobiet w okresie ciąży. Trastuzumab, antagonista receptora HER2, może jednak spowodować uszkodzenie płodu, jeśli zostanie podany kobiecie w ciąży. W doniesieniach po wprowadzeniu do obrotu stosowanie trastuzumabu, antagonisty receptora HER2, w okresie ciąży powodowało przypadki małowodzia, objawiające się śmiertelną hipoplazją płuc, nieprawidłowościami kostnymi i zgonem noworodka. Na podstawie wyników badań na zwierzętach oraz mechanizmu działania, inhibitor topoizomerazy I, składnik produktu leczniczego, DXd, może również powodować uszkodzenie zarodka i płodu, gdy jest podawany kobiecie w ciąży. Nie zaleca się podawania produktu leczniczego kobietom w ciąży, a pacjentki należy poinformować o potencjalnym ryzyku dla płodu przed zajściem w ciążę. Kobiety, które zajdą w ciążę, muszą natychmiast skontaktować się z lekarzem. U kobiet, które zajdą w ciążę podczas leczenia produktem leczniczym lub w ciągu 7 m-cy po przyjęciu ostatniej dawki produktu leczniczego, zaleca się ścisłe monitorowanie. Nie wiadomo, czy trastuzumab derukstekan przenika do mleka ludzkiego. Ludzka immunoglobulina IgG wydzielana jest do mleka kobiecego, a możliwość wchłaniania i wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u niemowlęcia nie jest znana. Z tego względu kobiety nie powinny karmić piersią w trakcie leczenia produktem leczniczym ani przez 7 m-cy po przyjęciu ostatniej dawki. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie produktu leczniczego, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Nie przeprowadzono specjalnych badań płodności z trastuzumabem derukstekanem. Wyniki badań toksyczności na zwierzętach wykazały, że produkt leczniczy może upośledzać funkcje rozrodcze i płodność samców. Nie wiadomo, czy trastuzumab derukstekan lub jego metabolity znajdują się w osoczu nasienia. Przed rozpoczęciem leczenia należy poradzić pacjentom płci męskiej, aby zasięgnęli porady w zakresie przechowywania nasienia. Mężczyźni nie mogą zamrażać ani oddawać nasienia przez cały okres leczenia oraz przez co najmniej 4 m-ce po przyjęciu ostatniej dawki produktu leczniczego.Działania niepożądaneProdukt leczniczy 5,4 mg/kg. Bezpieczeństwo produktu leczniczego oceniano w zbiorczej analizie pacjentów, którzy otrzymali co najmniej jedną dawkę produktu leczniczego 5,4 mg/kg (n = 1449) w badaniach klinicznych dotyczących różnych rodzajów guzów. Mediana czasu trwania leczenia w tej zbiorczej analizie wynosiła 9,6 m-ca (zakres 0,2-45,1 m-ca). Najczęstszymi działaniami niepożądanymi były nudności (74,6%), zmęczenie (56,5%), wymioty (41,6%), łysienie (37,5%), neutropenia (34,6%), zaparcia (34,6%), niedokrwistość (34,2%), zmniejszenie łaknienia (32,4%), biegunka (28,5%), zwiększenie aktywności aminotransferaz (26,1%), bóle mięśniowo-szkieletowe (25,7%), małopłytkowość (24,0%) i leukopenia (23,5%). Najczęstszymi działaniami niepożądanymi stopnia 3. lub 4. według kryteriów NCI-CTCAE, wersja 5.0, były neutropenia (16,5%), niedokrwistość (9,4%), zmęczenie (8,1%), leukopenia (6,3%), nudności (5,8%), małopłytkowość (5,0%), limfopenia (4,8%), zwiększenie aktywności aminotransferaz (3,6%), hipokaliemia (3,5%), wymioty (2,6%), biegunka (2,0%), zmniejszenie łaknienia (1,7%), zapalenie płuc (1,4%) i zmniejszenie frakcji wyrzutowej (1,1%). U 1,3% pacjentów wystąpiły działania niepożądane stopnia 5., w tym śródmiąższowa choroba płuc (1,0%). Przerwy w dawkowaniu z powodu działań niepożądanych wystąpiły u 33,4% pacjentów leczonych produktem leczniczym. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi związanymi z przerwaniem dawkowania były neutropenia (13,0%), zmęczenie (4,8%), niedokrwistość (4,6%), leukopenia (3,7%), małopłytkowość (3,0%), zakażenie górnych dróg oddechowych (2,6%) i śródmiąższowa choroba płuc (2,4%). Dawkę zmniejszono u 20,1% pacjentów leczonych produktem leczniczym. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi związanymi ze zmniejszeniem dawki były nudności (4,8%), zmęczenie (4,8%), neutropenia (3,2%) i małopłytkowość (2,1%). Przerwanie leczenia z powodu działania niepożądanego nastąpiło u 12,6% pacjentów leczonych produktem leczniczym. Najczęstszym działaniem niepożądanym związanym z trwałym zaprzestaniem leczenia była śródmiąższowa choroba płuc (8,8%). Produkt leczniczy 6,4 mg/kg. Bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego oceniano w zbiorczej analizie pacjentów, którzy otrzymali co najmniej jedną dawkę produktu leczniczego 6,4 mg/kg (n = 619) w badaniach klinicznych dotyczących różnych rodzajów guzów. Mediana czasu trwania leczenia w tej zbiorczej analizie wynosiła 5,6 m-ca (zakres 0,7-41,0 m-cy). Najczęstszymi działaniami niepożądanymi były nudności (71,1%), zmęczenie (58,8%), zmniejszenie łaknienia (53,8%), niedokrwistość (43,5%), neutropenia (42,2%), wymioty (39,1%), biegunka (35,5%), łysienie (35,5%), zaparcia (31,8%), małopłytkowość (30,5%), leukopenia (28,3%) i zwiększenie aktywności aminotransferaz (23,7%). Najczęstszymi działaniami niepożądanymi stopnia 3. lub 4. według kryteriów NCI-CTCAE, wersja 5.0, były neutropenia (27,9%), niedokrwistość (23,1%), leukopenia (12,9%), małopłytkowość (9,0%), zmęczenie (8,2%), zmniejszenie łaknienia (8,1%), limfopenia (7,4%), nudności (5,8%), zwiększenie aktywności aminotransferaz (4,7%), hipokaliemia (4,2%), zapalenie płuc (2,9%), gorączka neutropeniczna (2,9%), wymioty (2,4%), biegunka (2,1%), zmniejszenie mc. (2,1%), zwiększone stężenie fosfatazy alkalicznej we krwi (1,8%), śródmiąższowa choroba płuc (1,6%), duszność (1,3%) i zmniejszenie frakcji wyrzutowej (1,1%). U 2,6% pacjentów wystąpiły działania niepożądane stopnia 5., w tym śródmiąższowa choroba płuc (1,9%). Przerwy w dawkowaniu z powodu działań niepożądanych wystąpiły u 39,1% pacjentów leczonych produktem leczniczym. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi związanymi z przerwaniem dawkowania były neutropenia (16,0%), niedokrwistość (7,8%), zmęczenie (5,5%), leukopenia (4,0%), zmniejszenie łaknienia (4,0%), śródmiąższowa choroba płuc (3,9%), zapalenie płuc (3,6%), zakażenie górnych dróg oddechowych (3,6%) i małopłytkowość (2,7%). Dawkę zmniejszono u 30,7% pacjentów leczonych produktem leczniczym. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi związanymi ze zmniejszeniem dawki były: zmęczenie (10,7%), nudności (6,5%), neutropenia (6,1%), zmniejszenie łaknienia (5,7%) i małopłytkowość (2,9%). Przerwanie leczenia z powodu działania niepożądanego nastąpiło u 17,0% pacjentów leczonych produktem leczniczym. Najczęstszym działaniem niepożądanym związanym z trwałym zaprzestaniem leczenia była śródmiąższowa choroba płuc (12,4%). U pacjentów z rakiem żołądka leczonych produktem leczniczym w dawce 6,4 mg/kg (n = 229), u 25,3% przetoczono krew w ciągu 28 dni od wystąpienia niedokrwistości lub małopłytkowości. Przetoczenie krwi przeprowadzano przede wszystkim z powodu niedokrwistości. Działania niepożądane u pacjentów, którzy otrzymali co najmniej 1 dawkę produktu leczniczego w badaniach klinicznych. Działania niepożądane wymieniono według klasyfikacji układów i narządów MedDRA (SOC) i kategorii częstości. Działania niepożądane u pacjentów leczonych trastuzumabem derukstekanem w dawce 5,4 mg/kg w różnych rodzajach guzów. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenie górnych dróg oddechowych; (często) zapalenie płuc. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) niedokrwistość, neutropenia, małopłytkowość, leukopenia, limfopenia; (niezbyt często) gorączka neutropeniczna. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) zmniejszenie łaknienia, hipokaliemia; (często) odwodnienie. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) zawroty głowy, zaburzenia smaku. Zaburzenia oka: (często) suchość oka, niewyraźne widzenie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) śródmiąższowa choroba płucj, kaszel, duszność, krwawienie z nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, wymioty, zaparcie, biegunka, ból brzucha, zapalenie jamy ustnej, niestrawność; (często) rozdęcie brzucha, zapalenie błony śluzowej żołądka, wzdęcia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo często) zwiększona aktywność aminotransferaz. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie; (często) wysypka, świąd, hiperpigmentacja skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) bóle mięśniowo-szkieletowe. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) zmęczenie, gorączka; (często) obrzęk obwodowy. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zmniejszenie mc., zmniejszenie frakcji wyrzutowej; (często) zwiększenie stężenia fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (często) reakcje związane z wlewem. Działania niepożądane u pacjentów leczonych trastuzumabem derukstekanem w dawce 6,4 mg/kg w różnych rodzajach guzów. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenie górnych dróg oddechowycha, zapalenie płuc. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) niedokrwistośćb, neutropenia, małopłytkowość, leukopenia, limfopenia; (często) gorączka neutropeniczna. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) zmniejszenie łaknienia, hipokaliemia; (często) odwodnienie. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy, zaburzenia smaku; (często) zawroty głowy. Zaburzenia oka: (często) niewyraźne widzenie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) śródmiąższowa choroba płuc, kaszel; (często) duszność, krwawienie z nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, wymioty, biegunka, zaparcie, ból brzucha, zapalenie jamy ustnej; (często) niestrawność. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo często) zwiększona aktywność aminotransferaz. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie; (często) wysypka, świąd, hiperpigmentacja skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) bóle mięśniowo-szkieletowe. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) zmęczenie, gorączka, obrzęk obwodowy. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zmniejszenie mc., zmniejszenie frakcji wyrzutowej; (często) zwiększenie stężenia fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (często) reakcje związane z wlewem. Szczegóły dotyczące działań niepożądanych, patrz ChPL. Śródmiąższowa choroba płuc/nieinfekcyjne zapalenie płuc: w przypadku pacjentów leczonych produktem 5,4 mg/kg w badaniach klinicznych dotyczących różnych rodzajów guzów (n = 1449) śródmiąższowa choroba płuc wystąpiła u 12,0% pacjentów. Większość przypadków śródmiąższowej choroby płuc była stopnia 1. (3,2%) i stopnia 2. (7,0%). Zdarzenia stopnia 3. wystąpiły u 0,8% pacjentów. U żadnego z pacjentów nie wystąpiły zdarzenia stopnia 4. Zdarzenia stopnia 5. (zakończone zgonem) wystąpiły u 1,0% pacjentów. Mediana czasu do pierwszego wystąpienia wynosiła 5,5 m-ca (zakres: 26 dni do 31,5 m-ca). W przypadku pacjentów leczonych produktem 6,4 mg/kg w badaniach klinicznych dotyczących różnych rodzajów guzów (n = 619) śródmiąższowa choroba płuc wystąpiła u 16,6% pacjentów. Większość przypadków śródmiąższowej choroby płuc była stopnia 1. (4,7%) i stopnia 2. (8,4%). Zdarzenia stopnia 3. wystąpiły u 1,5% pacjentów, a zdarzenia stopnia 4. wystąpiły u 0,2% pacjentów. Zdarzenia stopnia 5. (zakończone zgonem) wystąpiły u 1,9% pacjentów. U 1 pacjenta występowała w przeszłości śródmiąższowa choroba płuc, która uległa nasileniu po leczeniu, prowadząc do wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc stopnia 5. (zakończonej zgonem). Mediana czasu do pierwszego wystąpienia wynosiła 4,2 m-ca (zakres: -0,5-21,0). Neutropenia: w przypadku pacjentów leczonych produktem 5,4 mg/kg w badaniach klinicznych dotyczących różnych rodzajów guzów (n = 1449) neutropenię zgłoszono u 34,6% pacjentów, a u 16,5% wystąpiły zdarzenia stopnia 3. lub 4. Mediana czasu do pierwszego wystąpienia wynosiła 43 dni (zakres od 1 dnia do 31,9 m-cy), a mediana czasu trwania pierwszego zdarzenia wynosiła 22 dni (zakres od 1 dnia do 17,0 m-cy). Gorączkę neutropeniczną zgłaszano u 0,9% pacjentów, a 0,1% z nich miało charakter zdarzeń stopnia 5. W przypadku pacjentów leczonych produktem 6,4 mg/kg w badaniach klinicznych dotyczących różnych rodzajów guzów (n = 619) neutropenię zgłoszono u 42,2% pacjentów, a u 27,9% wystąpiły zdarzenia stopnia 3. lub 4. Mediana czasu do pierwszego wystąpienia wynosiła 16 dni (zakres od 1 dnia do 24,8 m-cy), a mediana czasu trwania pierwszego zdarzenia wynosiła 9 dni (zakres od 2 dni do 17,2 m-cy). Gorączkę neutropeniczną zgłaszano u 3,1% pacjentów. Zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory: w przypadku pacjentów leczonych produktem 5,4 mg/kg w badaniach klinicznych dotyczących różnych rodzajów guzów (n = 1449) zmniejszenie LVEF odnotowano u 57 pacjentów (3,9%), z których 10 przypadków (0,7%) było stopnia 1., 40 przypadków (2,8%) było stopnia 2., a 7 przypadków (0,5%) było stopnia 3. Częstość występowania zmniejszenia LVEF obserwowana na podstawie parametrów laboratoryjnych (echokardiogram lub wielobramkowa angiografia radioizotopowa [MUGA]) wynosiła 198/1321 (15,0%) w przypadku stopnia 2. i 12/1321 (0,9%) w przypadku stopnia 3. Nie badano leczenia produktem leczniczym u pacjentów z LVEF mniejszą niż 50% przed rozpoczęciem leczenia. W przypadku pacjentów leczonych produktem 6,4 mg/kg w badaniach klinicznych dotyczących różnych rodzajów guzów (n = 619) zmniejszenie LVEF odnotowano u 11 pacjentów (1,8%), z których 1 przypadek (0,2%) był stopnia 1., 7 przypadków (1,1%) było stopnia 2., a 3 przypadki (0,5%) były stopnia 3. Częstość występowania zmniejszenia LVEF obserwowana na podstawie parametrów laboratoryjnych (echokardiogram lub wielobramkowa angiografia radioizotopowa [MUGA]) wynosiła 81/557 (14,5%) w przypadku stopnia 2. i 7/557 (1,3%) w przypadku stopnia 3. Reakcje związane z wlewem: w przypadku pacjentów leczonych produktem leczniczym 5,4 mg/kg w badaniach klinicznych dotyczących różnych rodzajów guzów (n = 1449) reakcje związane z wlewem zgłoszono u 18 pacjentów (1,2%), wszystkie te przypadki miały stopień nasilenia 1. lub 2. Nie zgłoszono żadnego zdarzenia stopnia 3. Trzy zdarzenia (0,2%) dotyczące reakcji związanej z wlewem doprowadziły do przerwania podawania dawki, a żadne zdarzenie nie doprowadziło do przerwania leczenia. W przypadku pacjentów leczonych produktem leczniczym 6,4 mg/kg w badaniach klinicznych dotyczących różnych rodzajów guzów (n = 619) reakcje związane z wlewem zgłoszono u 13 pacjentów (2,1%), wszystkie te przypadki miały stopień nasilenia 1. lub 2. Nie zgłoszono żadnego zdarzenia stopnia 3. Jedno zdarzenie (0,2%) dotyczące reakcji związanej z wlewem doprowadziło do przerwania podawania dawki, a żadne zdarzenie nie doprowadziło do przerwania leczenia. Immunogenność: podobnie jak w przypadku wszystkich białek terapeutycznych, istnieje potencjał immunogenności. We wszystkich dawkach ocenianych w badaniach klinicznych u 2,1% (47/2213) ocenianych pacjentów pojawiły się przeciwciała przeciwko trastuzumabowi derukstekanowi po leczeniu produktem leczniczym. Częstość występowania pojawiających się w trakcie leczenia przeciwciał neutralizujących przeciwko trastuzumabowi derukstekanowi wynosiła 0,1% (2/2213). Nie stwierdzono związku między rozwojem przeciwciał a reakcjami typu alergicznego. Dzieci i młodzież: nie określono bezpieczeństwa stosowania w tej populacji. Osoby w podeszłym wieku: w przypadku pacjentów leczonych produktem 5,4 mg/kg w badaniach klinicznych dotyczących różnych rodzajów guzów (n = 1449) 24,2% było w wieku 65 lat lub starszych, a 4,3% było w wieku 75 lat lub starszych. Częstsze występowanie działań niepożądanych stopnia 3.-4. obserwowano u pacjentów w wieku 65 lat lub starszych (48,9%) w porównaniu z pacjentami poniżej 65 lat (42,3%), co prowadziło do częstszego przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych. Spośród 619 pacjentów leczonych produktem 6,4 mg/kg w badaniach klinicznych dotyczących różnych rodzajów guzów, 39,9% było w wieku 65 lat lub starszych, a 7,4% było w wieku 75 lat lub starszych. Częstość występowania działań niepożądanych stopnia 3.-4. obserwowana u pacjentów w wieku 65 lat lub starszych wynosiła 59,9%, a u młodszych pacjentów 62,4%. Częstsze występowanie działań niepożądanych stopnia 3.-4. obserwowano u pacjentów w wieku 75 lat lub starszych (67,4%) w porównaniu z pacjentami poniżej 75 lat (60,9%). U pacjentów w wieku 75 lat lub starszych częściej występowały ciężkie działania niepożądane (32,6%) oraz zdarzenia zakończone zgonem (6,5%) w porównaniu do pacjentów w wieku poniżej 75 lat (20,6% i 2,3%). Dane są ograniczone w celu ustalenia bezpieczeństwa stosowania u pacjentów w wieku 75 lat lub starszych. Różnice etniczne: w badanach klinicznych nie obserwowano istotnych różnic w ekspozycji lub skuteczności pomiędzy pacjentami z różnych grup etnicznych. U pacjentów z Azji otrzymujących produkt leczniczy w dawce 6,4 mg/kg częściej (różnica wynosząca ł10%) występowała neutropenia (58,1% wobec 18,6%), niedokrwistość (51,1% wobec 32,4%), leukopenia (42,7% wobec 6,9%), małopłytkowość (40,5% wobec 15,4%) i limfopenia (17,6% wobec 7,3%) w porównaniu z pacjentami spoza Azji. U 4,3% pacjentów z Azji wystąpiło zdarzenie krwawienia w ciągu 14 dni od wystąpienia małopłytkowości w porównaniu z 1,6% pacjentów spoza Azji.PrzedawkowanieNie określono maks. tolerowanej dawki trastuzumabu derukstekanu. W badaniach klinicznych nie badano pojedynczych dawek większych niż 8,0 mg/kg. W przypadku przedawkowania należy ściśle obserwować pacjentów pod kątem przedmiotowych lub podmiotowych objawów działań niepożądanych i wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe.DziałanieProdukt leczniczy, trastuzumab derukstekan, jest koniugatem leku z przeciwciałem ukierunkowanym na HER2. Przeciwciało jest humanizowaną immunoglobuliną IgG1 anty-HER2 przyłączoną do derukstekanu, inhibitora topoizomerazy I (DXd), związaną przez rozszczepialny łącznik oparty na tetrapeptydzie. Koniugat przeciwciała z lekiem jest stabilny w osoczu. Funkcją części przeciwciała jest wiązanie się z HER2 ulegającym ekspresji na powierzchni niektórych komórek nowotworowych. Po związaniu kompleks trastuzumab derukstekan ulega internalizacji i rozszczepieniu wewnątrzkomórkowego łącznika przez enzymy lizosomalne, które ulegają regulacji w górę w komórkach nowotworowych. Po uwolnieniu, DXd po przejściu przez błonę komórkową, powoduje uszkodzenie DNA i apoptotyczną śmierć komórki. DXd, pochodna eksatekanu, jest około 10x silniejsza niż SN-38 - aktywny metabolit irynotekanu. Badania in vitro wskazują, że ta część trastuzumabu derukstekanu, którą stanowi przeciwciało, i która ma taką samą sekwencję aminokwasów jak trastuzumab, również wiąże się z receptorem FcgRIIIa i dopełniaczem C1q. Przeciwciało pośredniczy w cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał (ang. ADCC) w ludzkich komórkach raka piersi, które wykazują nadekspresję HER2. Ponadto przeciwciało hamuje sygnalizację poprzez szlak kinazy fosfatydyloinozytolu 3 (PI3 K) w ludzkich komórkach raka piersi, które wykazują nadekspresję HER2.Skład1 fiol. prosz. do sporz. konc. roztw. do inf. zawiera 100 mg trastuzumabu derukstekanu. Po rekonstytucji 1 fiol. z 5 ml roztw. zawiera 20 mg/ml trastuzumabu derukstekanu. Trastuzumab derukstekan jest koniugatem przeciwciała z lekiem (ang. ADC), który zawiera humanizowane przeciwciało monoklonalne (ang. mAb) anty-HER2 IgG1 o tej samej sekwencji aminokwasowej co trastuzumab, wytwarzane przez komórki ssacze (komórki jajnika chomika chińskiego), kowalencyjnie związane z DXd, pochodną eksatekanu i inhibitorem topoizomerazy I, poprzez rozszczepialny łącznik oparty na tetrapeptydzie. Około 8 cząsteczek derukstekanu jest przyłączonych do każdej cząsteczki przeciwciała.
Wpisz nazwę leku

Szukaj w środku nazwy

Jesienna rekrutacja na specjalizacje – zostały...
15:06 30 SIE 20240

Jesienna rekrutacja na specjalizacje – zostały...

28 sierpnia br. CMKP opublikowało na stronie internetowej i w Systemie Monitorowania Kształcenia listę jednostek prowadzących szkolenie specjalizacyjne, w których znajdują się wolne miejsca w...

Raport: uczelnie medyczne w Polsce mają potrzebę...
11:45 30 SIE 20240

Raport: uczelnie medyczne w Polsce mają potrzebę...

Uczelnie medyczne w Polsce widzą potrzebę szkoleń w zakresie nowych metod dydaktycznych, etyki medycznej i komunikacji z pacjentem - wynika z analizy ankiet wypełnionych przez 19 uczelni medycznych na...

11:44 29 SIE 20240

Poprawa opieki onkologicznej dzięki AI i dużym...

Wykorzystanie sztucznej inteligencji do analizy obrazów zmian nowotworowych może pomóc w szybkiej diagnozie, znacznym usprawnieniu zarządzania pacjentami i poprawie jakości opieki.Mimo że w dziedzinie...

Od 2026 roku karta DILO tylko w wersji...
09:07 29 SIE 20240

Od 2026 roku karta DILO tylko w wersji...

Od 2026 roku karta diagnostyki i leczenia onkologicznego (DILO) będzie wystawiana jedynie elektronicznie - to propozycja zmian w ustawie o Krajowej Sieci Onkologicznej (KSO). Pacjenci z nowotworami...

14:09 28 SIE 20240

Dzieci piją coraz więcej napojów słodzonych

Średnio o 23 proc. więcej napojów słodzonych cukrem (SSB) spożyły w 2018 r. dzieci i młodzież na całym świecie w porównaniu do 1990 r. – wynika z badania opublikowanego na początku sierpnia tego roku...

09:20 28 SIE 20240

Technologia neuromodulacji przełomem w leczeniu...

Pionierska technologia służąca inwazyjnej neuromodulacji, obecnie znajdująca się w fazie weryfikacji koncepcji, obiecuje rewolucję w dziedzinie stymulacji mózgu na potrzeby leczenia padaczki...

14:20 27 SIE 20240

Samorząd lekarski wobec rozporządzenia MZ ws....

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej podjęło stanowisko w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie środków odurzających, substancji psychotropowych,...

12:16 27 SIE 20240

Fundusz Kompensacyjny – poszkodowany pacjent...

Fundusz Kompensacyjny Zdarzeń Medycznych powstał z myślą o pacjentach, którzy w czasie pobytu w szpitalu doznali uszczerbku na zdrowiu. Dzięki funduszowi mogą otrzymać rekompensatę finansową bez...

Komentarze

[ z 0]

Ostrzeżenia specjalne
LaktacjaLek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria XBadania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria XBadania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria XBadania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.
Upośledza !Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.
Produkt leczniczy podlega dodatkowemu monitorowaniuPacjentów i pracowników opieki zdrowotnej szczególnie zachęca się do zgłaszania wszelkich działań niepożądanych leków oznaczonych symbolem czarnego trójkąta tak, by możliwa była efektywna analiza wszystkich nowych informacji.
Producent

Świadectwa rejestracji

Enhertu  100 mg -  EU/1/20/1508/001
wydane przez: Rejestr UE